به نقل از «ایمنا»

سفر دور دنیا در ۶۰ دقیقه با داستان‌های موسیقیایی «ایرا»

تاریخ انتشار: ۲۶ فروردین ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۰۷۲۳۳۷

گروه «ایرا» در شبی به‌یادماندنی، با موسیقی‌اش داستان‌سرایی کرد و از هر گوشه جهان، قصه‌ای برای مخاطبانش داشت.

به گزارش خبرنگار موسیقی ایمنا، امروز دیگر کمتر موسیقی را می‌توان سراغ گرفت که هرکدام از نت‌هایش همچون خطوط داستانی بلند یا کوتاه، شنونده را با پیچش‌ها و خط داستانی خود درگیر کند، اما گروه جوان و خلاق «ایرا» در تک‌شبی که مهمان اصفهانی‌ها بود، خیلی خوب این داستان‌سرایی در موسیقی را به عرصه اجرا گذاشت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

هر قطعه از کارهای این گروه را می‌توان به یک ژانر ادبی اختصاص داد. برخی داستانی جنایی، برخی معمایی و برخی هم داستانی عاشقانه و البته تراژیک دارند. هر نت با نت بعدی، هارمونی کامل دارد و داستانش را از آغازی مشخص شروع می‌کند، به اوج می‌رسد و سرانجام هم فرودی قهرمانانه دارد. البته برخی قطعات هم هستند که همچون داستان‌های پایان باز، گاهی شنونده را در اوج رها می‌کنند و با یک نت در گامی بالا به خود پایان می‌دهد.

اما نکته دیگری که درباره قطعات گروه «ایرا» بسیار خودنمایی می‌کند، جهانی بودن آن‌ها است. به این معنا که شنونده احساس می‌کند هرکدام از قطعات همچون پازلی، از سراسر جهان، تکه‌ای را به عاریه گرفته و حالا یک موسیقی خودآگاه ساخته است. در موسیقی این گروه می‌شد هم موسیقی آمریکای جنوبی را شنید و هم موسیقی خاور دور را و آثارشان، هم نت‌های شرقی داشت و هم ریتم‌های غربی، البته با مخلوطی از موسیقی سنتی ایرانی. به همین دلیل، قطعاتی که گروه «ایرا» ساخته و نواخته، شنونده‌اش را همچون قطاری به سفری دور دنیا می‌برد.

حمید خوانساری، سرپرست گروه «ایرا» در گفتگو با خبرنگار ایمنا درباره شکل‌گیری این گروه گفت: ماجرای شروع گروه ایرا به ۱۶ سال پیش برمی‌گردد که ابتدا از نشست‌های دانشجویی من و یاشار اطاعتی شروع شد و شاید بی‌نقشه‌ترین چیزی بوده که من تا حالا شروع کرده‌ام.

این نوازنده ساز عود ادامه داد: در یکی دو سال نخست، کارمان به این شکل نبود و بعدازآن تازه فهمیدیم در چه سبکی بهتر هستیم.

وی همچنین بابیان این‌که به نظرش مهم‌ترین اصل برای یک هنرمند موسیقی، راحتی موسیقی‌ و گروهش است، اظهار داشت: اعضای این گروه به خاطر یک ماحصل ۱۶ ساله، ازنظر فکری و کاری برای اجرای قطعات و کنسرت‌ها کمتر اذیت می‌شوند و مثلاً برای یک کنسرت چندین ماه تمرین نمی‌کنیم. به این دلیل که همیشه موسیقی‌ موردنظرمان در ذهنمان وجود دارد، چراکه این موسیقی، از آن خود ما است و برای نواختنش هم رنج کمتری می‌بریم.

خوانساری با اشاره به تک آلبومشان در بازار موسیقی به‌نام «ایرا» است، گفت: دومین آلبوم‌مان را هم داریم ضبط می‌کنیم و برخی از قطعاتی را که در آن منتشر می‌شود، امشب در کنسرت اجرا کردیم.

وی همچنین درباره کنسرت‌های گروهشان بابیان این‌که کنسرت آن‌ها در اصفهان، چهارمین کنسرتشان در ایران بوده، افزود: بیشتر کار ما طی ۱۰ سال گذشته، خارج از ایران و در جشنواره‌های گوناگون بوده و احتمالاً کنسرت امشب در اصفهان، شروعی باشد برای تورهای دیگر شهرستان‌ها.

سرپرست گروه «ایرا» پیرامون خصوصیات قطعات اجرایی‌شان هم این‌چنین توضیح داد: فرمی که ما در موسیقی داریم، بیشتر به‌راحتی نوازنده برمی‌گردد، یعنی خودمان را مجبور نمی‌کنیم که حتماً در قالب فرم‌های قبلی قرار گیریم، چون اگر ما راحت باشیم، قطعاً شنونده نیز راحت است.

وی ادامه داد: نمی‌خواهیم چیزی بسازیم که حتماً شنونده را غافلگیر کنیم یا این‌که مخاطب را به اعجاب واداریم، بلکه تنها می‌خواهیم حس درونی خودمان را نشان دهیم و من فکر می‌کنم این نوع موسیقی شاید می‌تواند جای موسیقی‌های قدیمی‌ترمان را بگیرد.

خوانساری گفت: به نظر من، نوازندگان جوان ابتدا باید خودشان را در موسیقی سازی پیدا کنند و بعد به همراه ادبیات و شعر خوب بتوانند کار خوب تولید کنند. البته فکر می‌کنم این، کار سختی است و هر چه جلوتر می‌رویم، متأسفانه موسیقی سنتی در مواجهه با موسیقی پاپ عقب‌نشینی می‌کند.

وی همچنین درباره ویژگی جهانی بودن کارهایشان نیز گفت: وقتی برای مثال با چند نوازنده ترک ساز می‌زنیم و کار می‌کنیم، فقط موسیقی ارائه نمی‌دهیم، بلکه روی‌هم تأثیر می‌گذاریم و این تأثیر، قطعاً باعث تغییر در کارمان می‌شود.

خوانساری افزود: همیشه در سفرهای خارجی با نوازنده‌های محلی آن منطقه، کنسرت اجرا می‌کنیم و این باعث می‌شود تأثیر بگیریم. البته خودمان را هم از این تأثیر دور نمی‌کنیم و فکر می‌کنیم بسیار چیز خوبی هم هست.

سرپرست گروه «ایرا» تأکید کرد: امروزه موسیقی دارد به یک دهکده جهانی تبدیل می‌شود و دیگر مثلاً موسیقی ترک، ایرانی یا عرب نداریم، بلکه مثلاً موسیقی خاورمیانه داریم یا موسیقی بالکان یا جنوب شرق آسیا.

به گزارش ایمنا، در این کنسرت که با همکاری شرکت تهیه، تولید و نشر آثار صوتی و تصویری «ترنم داوودی کهن» و حوزه هنری استان اصفهان در سالن سعدی برگزار شد، بامداد ملکی، سازهای کوبه‌ای، یاشار اطاعتی، کمانچه، آنار اطاعتی، ویلن‌سل و حمید خوانساری، عود می‌نواختند.

منبع: ایمنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۰۷۲۳۳۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مظلوم‌تر از تئاتر، موسیقی اصیل ایرانی است/تخصیص یارانه دولتی برای سفره فرهنگی مردم

به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا،‌ کنسرت «اشعار نو از نغمه‌های کهن» در نوزدهمین شب موسیقی فرهنگسرای ارسباران در شب‌های پنج شنبه و جمعه، ۶ و ۷ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ برگزار شد. در این کنسرت که به سرپرستی محمدرضا برزین و خوانندگی صادق شیخ زاده اجرا شد، تصنیف‌ها و قطعات پیش در آمد اصفهان، شاه ختایی، پنبه جاری، المنت و لله، کهربا، نخجیر، ریشه در خاک، حریم یار، کردی و آفتابکاران با آهنگسازی علی اصغر بهاری، محمد رضا برزین، صادق شیخ زاده و قطعاتی با ملودی‌های قدیمی و محلی بر اساس اشعاری ازهوشنگ ابتهاج، فریدون مشیری، فاضل نظری، علی حاتمی، حامد عسگری و اشعار محلی اجرا شد.

صادق شیخ زاده خواننده درباره این کنسرت گفت‌وگویی با خبرگزاری آنا انجام داده که مشروح آن را می‌خوانید:

لطفا درباره جزییات این کنسرت برایمان توضیح بدهید .

کنسرت نغمه‌های کهن یا اشعاری نو از نغمه‌های کهن یک اجرای دغدغه انگیز برای شنیده شدن نغمه‌های با اصالت است، آنچه که امروزه بیشتر مردم در ارتباط با گذشته با آن در ارتباط هستند. تمام تلاشمان این بود که بتوانیم در قالب یک موسیقی اصیل به بازخوانی نغمه‌هایی بپردازیم که برگرفته از موسیقی فولکلور، موسیقی دستگاهی یا برگرفته از رسوم و آیین‌های مناطق مختلف  هستند تا با اشاعه آنها مردم شعر تازه بشنوند و فضایی تداعی کنیم که اگر چه به جهت کلامی به مردم نزدیکتر است، اما ممکن است نغمه‌های آن در طول سالیان سال فراموش شده باشد.

چطور شد در فرهنگسرای ارسباران اجرا رفتید؟

از سویی به جهت حمایت‌های فرهنگسرای ارسباران و اینکه تصمیم گرفتیم جایی اجرا برویم که مردم هم قدرت خرید داشته باشند و بتوانند در این کنسرت شرکت کنند و خوشبختانه استقبال هم از کنسرت خوب بود به طوریکه یک سانس را به دو سانس در دو شب رساندیم ، امیدواریم این استقبال ادامه پیدا کند و بتوانیم در روزهای دیگر هم اجرا داشته باشیم

درباره قطعات و سازندگان آن هم برایمان توضیح دهید؟

اجرا توسط قطعات تنظیم و یا ساخته شده محمدرضا برزین اتفاق می‌افتد که نوازنده خوبی در ساز سه تار است، سنتور را سوها شمعدانی،‌عود آناهیتا نصیریان، سازهای کوبه‌ای پویان توکلی ، تنبک امیرحسین تات و ساز سه تار با مسعود صادقی است.

با توجه به مبالغ بالای کنسرت‌ها در این ایام، چقدر قدرت خرید مردم و حضور عموم برای شرکت در این کنسرت برایتان اولویت داشت؟

در واقع این نکته برایمان حائز اهمیت بود، چقدر هم خوب است که دولت و حاکمیت بخشی از هزینه‌های کنسرت‌ها را تقبل کند. بدون تعارف این تعداد کنسرتی که هر شب در کشور برگزار می‌شود اگر بخشی از هزینه‌ها را هم دولت بدهد، خیلی استقبال چشمگیر می‌شود، بنابراین سر سفره فرهنگی مردم باید یارانه‌های دولتی با حمایت‌هایی این چنین داشته باشیم که خوشبختانه ما توانستیم از آن برخوردار شویم.

ما امروز می‌بینیم که حتی خواننده‌های شهیر موسیقی ایرانی روی به موسیقی‌های الکترونیک و موسیقی‌های غیر ایرانی می‌آورند، حتی به نظر من آن موسیقی‌ها موسیقی‌های پاپ نیست همانطور که بهتر از من می‌دانید موسیقی پاپ موسیقی مردمی هست بنابراین یک موسیقی می‌تواند موسیقی کلاسیک باشد، فولکلور باشد حتی سنتی باشد به خاطر فرم اجرا ولی پاپ تلقی شود، یعنی جمیع مردم با آن احساس نزدیکی کنند، حتی این موسیقی‌هایی که توسط بعضی از خواننده‌ها اجرا می‌شود و به روی صحنه می‌رود موسیقی‌های پاپ نیستند.

البته برخی هم موسیقی خاص هستند، موسیقی که در ژانر موسیقی الکترونیک، موسیقی کلاسیک، حتی موسیقی کلاسیک غربی است ولی باز این حرف به این منظور و به این مفهوم نیست که آن‌ها نباید باشد چرا آنها هم باید باشند، اما اقبال صد درصدی خوانندگان موسیقی اصیل ایرانی به آن موسیقی‌ها منجر به این می‌شود که این سمت ما خیلی خالی باشیم ما خیلی تنها و معدود باشیم امروزه شما می‌شنوید که توسط یک سلسله از هنرمندان عزیز و گرامی ابراز نگرانی درباره تئاتر وجود دارد،‌ این هم به جا است اما واقعا باید بگویم که مظلوم‌ تر از تئاتر، موسیقی اصیل ایرانی است حتی موسیقی سنتی هم نه، موسیقی اصیل ایرانی.

متأسفانه به دلیل ذائقه‌ای که توسط عده‌ای بین مردم ایجاد شده، دافعه نسبت به سازهایی چون سه تار، سنتور،‌عود، سازها کوبه‌ای و آواز ایرانی ایجاد شده است، در صورتی که اینها شاخه‌های موسیقی اصیل ایرانی هستند. 

شما سالهاست که در عرصه آواز ایرانی فعالیت می‌کند، دراین باره چه تجربیاتی دارد و برایمان بگویید.

به عنوان کسی که برنامه های مختلف داشته‌ام می‌گویم، که اتفاقاً مردم در مناسبت‌های آیینی خودشان بسیار هم علاقمند این موسیقی و آواز‌ها هستند، اگر این آواز‌ها درست طراحی شود برای لحظات خلوت آدمی فوق العاده است.

ما انسان‌ها دارای حالت‌های مختلف، متنوع و گوناگونی به جهت روانی هستیم و برای هر کدام از این حالت‌ها موسیقی خاص خود را طلب می‌کنیم و مثل یک نوع تغذیه روحی است، به همین دلیل ما به تمام فرهنگ‌ها که از دل فرهنگ خودمان بیرون می‌آید ادای دین می‌کنیم و به آن اصالت می‌دهیم و در این مواجهه هم نیاز داریم که هر کدام از آنها را مصرف کنیم اتفاقاً موسیقی جدی هم موسیقی مصرفی است، اما موسیقی مصرف شده برای حالات خاص آدمی و هر آدمی البته حالات خاص خودش را دارد اما این طیف حالت‌ها از چند گونه بیرون نیست و من امیدوارم که این نوع اجراها مورد حمایت قرار بگیرد.

بنابراین اگر حمایت درستی صورت گیرد، اقبال مردمی هم زیاد می‌شود و ما با فوجی از مخاطب روبه رو می‌شویم، در حال حاضر کنسرت‌هایی که در سالن‌های مجلل برگزار می‌شوند که بعضا حتی استانداردهای ابتدایی موسیقی را هم ندارند. ما سالن تخصصی اجرای کنسرت کم داریم اما هستند اندازه‌ای که کارمان راه بیافتد.

انتهای پیام/